Σήμερα στην Αθήνα γράφεται η Ιστορία

Δεν ξέρω αν καταλάβατε καλά αλλά σήμερα στην Αθήνα γράφεται η Ιστορία με Ι κεφαλαίο και παίρνονται αποφάσεις γιά εμάς,γιά τα παιδιά μας,γιά τα εγγόνια μας και ίσως τα δισέγγονά μας.
Τα σημάδια αυτών που λέω?
Κάτω από το φώς του ήλιου αν κοιτάξουμε καλά.
Πρώτο σημάδι:Ένας πολιτικός από το Λουξεμβούργο,ο Jean-Claude Juncker με την ιδιότητα του προέδρου του Eurogrοup βγήκε και είπε:Βλέπω πως στην Αθήνα ο κόσμος επαναστατεί,δεν δέχεται να πληρώσει με τα δάκρυα και το αίμα τα μέτρα λιτότητας.Και δεν δέχονται γιατί ενώ οι πολύ πλούσιοι δεν πληρώνουν μία οι φτωχοί το κάνουν.
Και μετά από αυτά συμπληρώνει,τους καταλαβαίνω αλλά δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.
Δεύτερο σημάδι:Ένα διεθνές όργανο όπως ΔΝΤ διά στοματος κάποιου άγνωστου υπαλήλου του σε μία εκτενή ανάλυση γιά την αποτελεσματικότητα των Ευρωπαϊκών πολιτικών λέει ούτε λίγο όυτε πολύ:»Αγαπητοί ηγέτες της Ευρωζώνης,έστω και αν είστε δημοκρατικά εκλεγμένοι,σας παρακαλώ να σταματήσετε αμέσως δημόσιες διαφωνίες και αρχίστε αμέσως δουλειά γιά να επιτευχθεί η ενσωμάτωση.Αν δεν συνεχιστεί η ενσωμάτωση δεν θα επιλυθούν τα προβλήματα της ευρωπαϊκής οικονομίας, και αυτό θα είναι πρόβλημα για όλους.
Τρίτο σημάδι:O Jean-Claude Τρισέ εξερευνά νέους κόσμους και αναρωτάται,α
αν μια χώρα που σώζεται από τη χρεοκοπία με ένα δάνειο δεν τηρεί τις υποσχέσεις που δόθηκαν για να το πάρει, τότε τι πρέπει να γίνει?
Θα ήταν όμως αδιανόητο γιά τον καθένα μας να χώσει την μύτη του στις δουλειές του και να πάρει τα ηνία της κατάστασης στα χέρια μέχρι το τέλος της έκτακτης ανάγκης.
Μόνο μερικούς μήνες πριν από οποιαδήποτε από τις παραπάνω δηλώσεις θα θεωρείτω βλάσφημη.
Πως επιτρέπεται σε έναν αρχηγό ενός άλλου κράτους η ενός υπαλλήλου μη εκλεγμένου να ασχολείται με τις εσωτερικές υποθέσεις ενός κυρίαρχου κράτους!
Και αυτή είναι η έννοια-κελιδί,εθνική κυριαρχία.
Που είναι η κυριαρχία μιάς χώρας σε πτώχευση που αναγκάζεται να αποδεχτεί τους όρους αυτών που την δανείζουν χωρίς να διαπραγματευτεί?
Είναι μιά  δημοκρατία παρωδία στην οποία αναζητάται η συναίνεση του κοινοβουλίου και των ψηφοφόρων/φορολογούμενων μετά την υπογραφή της σύμβασης.
Και αν αυτή η συναίνεση δεν βρεθεί είναι δυνατόν να ανασταλεί η εθνική κυριαρχία και να αντικατασταθεί από ένα είδος υπερεθνικής προστασίας?Αν ναι ,πως,μέχρι πότε και υπό ποιούς όρους?Αν όχι πως μπορούν να διαχειριστούν τι συνέπειες?
Δηλαδή, μπορεί ένα κυρίαρχο κράτος κυριαρχικά να αυτοκτονήσει
Προφανώς δεν έχω τις απαντήσεις, αλλά το βρίσκω συναρπαστικό ότι αυτά τα ζητήματα είναι κοινά γιά πολλά έθνη για πρώτη φορά στην ιστορία των δυτικών δημοκρατιών.Γι’αυτό και λέω ότι γράφεται σήμερα η Ιστορία στην Αθήνα.