Πρώτη φορά που είδα δημόσιες παραλίες να είναι περιφραγμένες από ιδιώτες ήταν στην Ιταλία το 87!Παντού συρματοπλέγματα,σιδερένιες μπάρες και απαγορευτικά.Είχε μετατραπεί όλη η παραλιακή ζώνη σε ιδιωτική από μαγαζάτορες και επιχειρηματίες της ξαπλώστρας και της ομπρέλας!Θυμάμαι ότι μου έκανε τρομερή εντύπωση γιατί στην Θράκη δεν υπήρχε κάτι τέτοιο την εποχή εκείνη.
Εδώ ένα πολύ ενδιαφέρον Ποστ από τoν Ανέστη
Αργότερα είδα τα ίδια χάλια και στην Αθήνα ένα καλοκαίρι που την επικέφθηκα για δύο ευδομάδες.
Σήμερα διαβάζω αυτά στις εφημερίδες.
Τελικά ούτε οι παραλίες είναι για όλους.
Και για αντίθεση παραθέτω αυτή την φωτογραφία.Είναι η παραλία της Rota κοντά στο Cadiz,οργανωμένη από τον δήμο ,με ομπρέλες,ναυαγοσώστες,κέντρο πρώτων βοηθειών,ασθενοφόρο κατάληλο να μπεί ακόμα και στην άμμο.Η παρλία είναι ελεύθερης πρόσβασης για όλους.Όλα αυτά σε μιά πόλη 18 χιλάδων κατοίκων.
- Σχόλιο
- Reblog
-
Εγγραφή
Εγγεγραμένος
Already have a WordPress.com account? Log in now.
Μαραμένα Σύκα 
..να δεις που σε λιγο και ο αερας που θα αναπνεουμε »δανεικος» θα ειναι…
Την καλημερα μου!
Καλημέρα Αυρούλα
Δεν ξέρω τώρα αυτή την στιγμή τι γίνετε με τις παραλίες της Αθήνας παρά μόνο από τις δημοσιεύσεις των εφημερίδων.Αλλά είναι εξωφρενικό να πρέπει σώνει και καλά να νοικιάσεις την ομπρέλα και να πληρώσεις είσοδο.
Κανονικά έπρεπε να είναι ανοιχτές όλες οι παραλίες με την εναλλακτική να νοικιάσεις την ομπρέλα αν γουστάρεις η να στήσεις την δική σου!
Απαραδεκτο. Ένα καλό έχουμε σε αυτή την χώρα, την θάλασσα, και έχουν αρχίσει να μας την στερούν. Απαράδεκτο
Μόλις είδα οτι είχαμε την ίδια ανησυχία!
Με το καλό να γενικευτεί το κράξιμο…
ααααχ! είναι τρελλό θεματάκι αυτό – που να δείτε τι γίνεται στους τουριστικοποιημένους τόπους, όπως τον δικό μου:
τιμή ξαπλώστρας απαγορευτική, μπιτς σέρβις σχεδόν υποχρεωτικό κι αν απλώσεις την πετσέτα σου παραπέρα, ζητούν χρήματα και για τη σκιά της ομπρέλλας που άλλαξε με την πορεία του ήλιου και ήρθε πάνω σου.
Να μην πούμε για το όριο των τριάντα μέτρων μετά το χειμέριο κύμμα, που μόλις αρχίζει να επιτρέπεται η οποισδήποτε μορφής δόμηση: ξέρετε έστω και ένα μέρος στην ελλάδα που να τηρείται αυτό;
Παιδιά,είναι αδιαννόητο να έχει μια πολη θάλασσα και ο κόσμος να μην έχει εύκολη πρόσβαση σε αυτή!
Αδιανόητο να θέλεις να δεις το κύμα και να είναι αδύνατο αυτό γιατί στοιβάζοντε σκυλομάγαζα,ομπρελομάγαζα,και καφετέριες με τεράστια παραβάν που εμποδίζουν την είσοδο και την θέα.
Τι κάνουν οι πολιτικοί?
Ποιούς εξυπηρετούν?
Για την Αθήνα είναι και μη χάλια χειρότερα. Αλλά και στη Χαλκιδική το ίδιο ισχύει. Οι ντόπιοι εκεί δεν έχουν να αντιμετωπίσουν βέβαια κανένα οικόπεδο, αλλά δεν έχουν χώρο ούτε για ομπρέλα ούτε για πετσέτα σε μερικά μέρη.
Επι χούντας ακόμα, στο Πορτο Καρρας στον Μαρμαρά Χαλκιδικής, όλη η τεράστια και καταπληκτική παραλία ήταν οχι μόνο περιφραγμένη αλλά και με ΟΠΛΟΦΟΡΟΥΣ (με καραμπίνες) φύλακες.
😦
αυτα ειχα γραψει πριν κανα χρονο και στο δικο μου blog…Ειναι ντροπη οι παραλιες μας να ειναι περιφραγμενες και να πληρωνεις 10 ευρο να μπεις. Ειναι αισχος τουλαχιστον…..Ντροπη και παλι ντροπη σε οσους τις παραχωρουν σε ιδιωτες για να τα οικονομανε…..
Να κανουμε ενα κινημα για δημοσιες περαλιες….με υπογραφες κτλ….Σε λιγο θα πληρωνουμε φορο αναλογα με το ποσο συχνα παμε τουαλετα,ποσα δεντρα κοιταμε στο δρομο,ποσο αερα αναπνεουμε.
Υποθέτω ότι και φέτος (προεκλογικό θέρος) θα έχουμε το ίδιο σόου [ με την καλή έννοια (c) Λαζόπουλος ] από το ΚΚΕ και τον Συνασπισμό: θα πάνε σε κάποια οργανωμένη παραλία με πανώ, θα μαλώσουν μπροστά στις κάμερες, θα απαιτήσουν να μπουν μέσα, θα μοιράσουν φυλλάδια στους λουόμενους, κλπ. :>
Καλό είναι, για να μαθαίνουμε. Αλλά δεν θα αλλάξει (πάλι) τίποτα.
«βάλαν το λύκο(σκυλο) να φυλάει τα πρόβατα» και αυτό δαρμένο προσποιείται το θύμα.
Μά όπου δώσαν εκτάσεις, μειωμένης υπεραξίας βέβαια, σε Κοινοτάρχη αυτός το νοίκιασε στον κολλητό του. Σε ένα πάρκο
υποβαθμισμένης συνοικίας, έκτισε στο μισό παιδικό σταθμό, στο άλλο μισό καφετερί και σε μιά γωνιά παιδική χαρά για τη πελατεία της καφετερί. Οι ίδιοι που τρώνε ξύλο μόλις πάρουν την έκταση μετατρέπονται σε αυτούς που βαράνε. Η δημόσια έκταση δεν τους ανήκει, δουλειές δεν υπάρχουν όπως εκεί που λιγουρευόμαστε ότι όλα είναι σαν τέλεια, αποτέλεσμα, στραβόςε είν’ο γυαλός και στραβά αρμενίζουνε. Μα τι περιμένεις, ένας που τα κονομάει πλαγίως και ακόπως δε θά γκρινιάζει; οι άλλοι τι παριστάνουμε τον μάνατζερ του βλάκα; Παίρνουμε τα κουβαδάκια μας και όποιος θέλει οπίσω μας ελθείν, για τους άλλους δε θα μπορέσουμε λυπάμαι. Μέχρι να μας εξαναγκάσουν να κολάμε στα σύρματα έχουμε χρόνο!